“`html
Versailles Sarayı’ndan Gelen Tarihi Koltuklar: Bir Dolandırıcılık Hikayesi
2010’ların başında, Fransa’nın antika piyasasında, Versailles Sarayı’na ait olduğu iddia edilen iki lüks koltuk ortaya çıktı.
Bu koltuklar, Fransa’nın son kraliçesi Marie Antoinette için tasarlanmış en değerli parçalar arasında değerlendiriliyordu ve ünlü zanaatkâr Nicolas-Quinibert Foliot’nun damgasını taşıyordu. 1700’lerde Paris’te çalışan Foliot, ne çeşit harika eserler yarattığı ile tanınıyordu.
Bu ikilinin keşfi, 2013 yılında Versailles’ın isteği üzerine Fransa hükümeti tarafından “ulusal hazine” olarak tescillenmesiyle büyük bir tartışma yarattı.
Saray, bu tür eserlere yer verdikleri geniş müze koleksiyonunu genişletmek adına koltukları satın almayı hedeflese de, fiyatlarının aşırı yüksek olduğu belirlendi. Sonuç olarak, bu koltuklar Katar Prensi Muhammed bin Hamad Al Thani’ye 2 milyon euro gibi çarpıcı bir meblağa satıldı.
Bu lüks parçalar, antika pazarında dikkatleri üzerine çeken 18. yüzyıl kraliyet oturumlarının önemli bir kısmını oluşturuyordu.
Diğer koleksiyonlar arasında, Marie Antoinette’ın odalarından birine ait olduğu iddia edilen bir başka koltuk takımı; Kral XV. Louis’nin metresi Madame du Barry’ye ait olan ayrı bir çift koltuk; Kral XVI. Louis’nin kız kardeşi Prenses Élisabeth’in mobilyası ve Kral XV. Louis’nin kızı Prenses Louise Élisabeth’e ait bir çift tabure de yer alıyordu.
Çok sayıda bu tarihi parça, Versailles tarafından müze koleksiyonunu zenginleştirmek amacıyla satın alındı. Ancak, bir koltuk zengin Guerrand-Hermès ailesine gitti.
Üzücü bir gelişme olarak, 2016 yılında bu kraliyet mobilyalarının bulunduğu koleksiyon, Fransa’nın antika camiasını sarsan bir skandala karıştı, sektörün itibarına büyük darbe vurdu.
Skandalın ardında yatan gerçek oldukça çarpıcıydı; tüm koltuklar aslında sahteydi.
Fransa’nın önde gelen antika uzmanlarından Georges “Bill” Pallot ve ödüllü mobilya ustası Bruno Desnoues, dokuz yıllık bir soruşturmanın ardından dolandırıcılık ve kara para aklama suçlarıyla yargılandı.
- 12 saniye içinde 25 milyon dolarlık kripto para hırsızlığıyla suçlanan kardeşler tutuklandı.
Madame du Barry’ye ait olduğu belirtilen, 2008’de 840 bin euroya satılan iki koltuk
Üç sanık, Mart ayında görülen mahkeme sonrasında, Paris yakınlarındaki Pontoise’de tekrar yargılanacak.
Pallot ve Desnoues suçlamalarını kabul ederken, Kraemer ve galerisi “ağır ihmal” iddialarını reddetti.
- Seçil Erzan: Dolandırıcılık Davalarının Anatomisi
‘Her şey bir şaka olarak başladı’
18. yüzyıl Fransız koltukları konusunda en yetkin uzmanlardan biri olarak bilinen Pallot, eserlerin gerçekliğinin değerlendirilmesi için birçok kurum tarafından sıkça danışılan bir isimdi.
Fransa’daki mahkemelerde de, bir eşyanın doğruluğu konusunda ihtilaf olduğunda bilirkişi olarak çağrılıyordu.
Suç ortağı Desnoues ise övgü dolu birçok ödül kazanmış, Fransa’nın en iyi yontucusu unvanına sahip saygın bir mobilya ustasıydı.
Versailles sarayında mobilyaların ana restoratörü olarak çalışmıştı.
Mahkemede yaptığı açıklamada Pallot, olayların 2007 yılında Madame du Barry’ye ait olduğu düşünülen bir koltuğun restorasyonu sırasında “şaka olarak” başladığını belirtti.
İkili, söz konusu koltuğun birebir kopyasını oluşturmayı denedi.
Bu ustalar, dönemin uzmanlarını da yanıltmayı başardı.
- BBC muhabirini hedef alan ‘Domuz Kesimi’ dolandırıcılarının yöntemleri
Bill Pallot, mahkemeden sonra Paris’te açılan sanat sergisinde
Sonrasında, bu koltuklar altın yaldız ve döşeme işlemlerine tabi tutuldu, ardından Desnoues desenler ve ahşap cilası uyguladı.
18. yüzyılın büyük ustalarına ait mühürler ya sahte olarak üretildi ya da tarihî mobilyalardan alındı.
Koltuklar tamamlandığında, Pallot bunları Galerie Kraemer gibi galerilere ve Didier Aaron gibi diğer galerilere aracılar vasıtasıyla sattı.
Bu koltuklar daha sonrasında Londra’daki Sotheby’s ve Paris’teki Drouot müzayede evlerinde satışa sunuldu.
Pallot, mahkemede “Ben kafamdım, Desnoues ellerimdi,” diyerek güldü.
“Her şey sahteydi, sadece para gerçekti,” diye ekledi.
Savcılar, ikilinin sahte koltuklardan 3 milyon eurodan fazla kazanç elde ettiğini öne sürse de, Pallot ve Desnoues elde ettikleri kazancın 700 bin euro civarında olduğunu ifadeetti.
- Seçil Erzan: ‘Yüksek Kârlı Fon Vaadiyle Dolandırıcılık’ davasının detayları
Bruno Desnoues 2000 yılında Lilianne Bettencourt ödülünü kazandıktan sonra
Gelirlerin yurt dışındaki banka hesaplarına aktarıldığı bildirildi.
Avukat Corinne Hershkovitch’in ekibinden gelen açıklamada, Pallot’nun Versailles’ta yer alan 18. yüzyıl saray mobilyalarının envanterindeki eksiklikleri tespit etmek için sağladığı derin bilgi ve Desnoues’un yardımıyla sahte parçaların üretildiği vurgulandı.
Ayrıca, Desnoues’un kopyalama yaptığı orijinal parçalara erişimi olduğundan, tüm görsel detaylarla gerçeğine tamamen benzeyen sahte eserler üretebildiği belirtildi.
Açıklamada, “Meslektaşları tarafından tanınmış bu iki profesyonelin iş ortaklığı, kendilerini iş ortağı olarak gören Fransız kurumlarını kandırmalarına ve güvenlerini su istimal etmelerine neden oldu. Bu durum, Versailles ve kuratörlerinin prestijine zarar verdi,” denildi.
Savcı Pascal Rayer, davanın sanat piyasasında sıkı denetimlerin gerekliliğini ortaya koyduğunu ve antika sektöründe uyulması gereken standartları gözler önüne serdiğini belirtti.
Mahkemede, Fransız yetkililerin, bir Portekizli erkek ve eşinin şatafatlı yaşam tarzına dikkat çektiği, böylelikle bu dolandırıcılık planına dair ipuçları buldukları anlatıldı.
Kendisi ve eşinin aylık ortalama 2 bin 500 euro geliriyle Fransa ve Portekiz’de toplam değeri 1,2 milyon euro olan mülk edinmeleri hakkında polise ifade veren adam, AFP haber ajansına göre dolandırıcılık planına dâhil olduğunu kabul etti; bu kişinin Paris’teki galerilerde çalışan bir tamirci olduğu ortaya çıktı.
Sonunda, mali akış bu şahıslara kadar ulaştı.
‘Ağır İhmal’ Davası
Davada ilk etapta suçlanan bazı kişiler (aracı olanlar dahil) hakkında açılan davalar daha sonra geri çekildi.
Fakat, Galerie Kraemer ve bazı sahte eserleri Versailles ve Katar Prensi Al Thani gibi koleksiyonerlere satan direktör Laurent Kraemer hakkındaki davalar devam etti.
Laurent Kraemer ve eşi Nicole, 2016 yılında düzenlenen bir kokteyl etkinliğinde
Savcı Rayer, kapanış konuşmasında, “Galerie Kraemer’in itibarı ve bağlantıları göz önüne alındığında, bu mobilyaların Versailles ya da Louvre ile karşılaştırılması gerekirdi,” dedi.
“Ayrıca, koltukların kaynağındaki belirsizlik ve değerlerinin yüksekliği nedeniyle başka uzmanlardan da danışmak mümkündü,” diye ekledi.
Mahkemede Kraemer ve galerinin avukatı, müvekkilinin “suç ortağı değil, dolandırıcılığın mağduru” olduğunu savundu ve Kraemer’in sahtekârlarla doğrudan bir ilişkisinin bulunmadığını belirtti.
BBC’ye yapılan açıklamada avukatlar Martin Reynaud ve Mauricia Courrégé, “Galeri, sahtekarların işbirlikçisi değildir; mobilyaların sahte olduğunu bilmemektedir ve bunu tespit etmesi mümkün olmamıştır,” dediler.
Avukatlar “Mobilyaları ulusal hazine olarak tanıyan Versailles ve diğer uzmanlar gibi, Kraemer galerisi de sahtekârların muhatabıdır,” diye ekledi.
“Bu durumun mahkeme kararıyla tescil edilmesini umuyoruz.”
BBC, Pallot’nun avukatına yorum almak için ulaşmaya çalıştı; fakat Desnoues veya avukatıyla iletişime geçilemedi.
“`
